Jest odziany w ziemski strój człowieka,

ale ile w nim znajomej bliskości,

której każdy z nas czeka.

 

Nie jest ani wielki, ani znaczący z dala,

ale jego wnętrze jakąż moc wyzwala!

 

Ujął mnie swoim głosem i spokojem

swej wewnętrznej siły, która przeniosłaby 

nawet skał olbrzymy.

 

Popatrzył w moje oczy i wtedy zrozumiałam,

że przedstawiciela mych braci znów przy sobie miałam.

 

Otulił mnie skrzydłem swej wewnętrznej miłości

i popłynęły słowa o naszej ziemskiej słabości.

O zmienności losu oraz największego ludzkiego patosu.

 

Mijały chwile a On powtarzał o przypomnieniu

- o naszym odwiecznym gwiezdnym pochodzeniu!

 

Potem razem popłynęły sił złączonych moce,

by popatrzeć na różne nasze źródeł niemoce.

Pieczęcie i śluby dawno zapomniane,

które nie bez przyczyny były nam pisane.

 

Tak też w świecie ziemskim na wielu płaszczyznach

pojawiła się niejedna genetyczna blizna.

W świadomości zakorzenione starych przodków dzieje

jak również to co się później z nimi dzieje.

 

Wędrówka życia wcale nie jest prosta,

lecz gdy dusza gotowa - nowe bramy otwiera.

Wychodzi poza zamkniętą kapsułę iluzji świata,

a wtedy nowy ale znany płaszcz światła zakłada!

 

Podając sobie cielesne ręce wewnątrz czujemy energię 

mocy połączenia - jako drzewa życia,

które łączą korzenie Matki Ziemi 

i koronę  samego  Ojca Nieba!