Zapatrzeni w gwiazd miliony

czujemy ich moc i byt nieodgadniony.

To co rozum postrzega - okruchem jedynie się staje

dla Istoty Światła i Jej świadomości, 

na przestrzeni wieków i Eonów wieczności.

 

Żyjemy wśród wielu mniejszych braci

ale często to oni są duchem o wiele bogatsi.

To co nieodgadnione umyka w ciasną świata stronę

i odnaleźć znaczenie Istnień tak wielu

jest wyzwaniem licznych lecz często niewielu.

 

Przechodząc wnikliwie zakamarki swej duszy

niejeden obraz zaboli, pocieszy i wzruszy.

A co dopiero powiedzieć po latach życia wielu

w jednym jednak ciele a nie jednym wcieleniu.

Podróż trwa i tak zawsze było

od zarania świata nic się nie zmieniło.

 

Koło się obraca i pulsuje dając znać o sobie

że jest elementem życia we mnie i w tobie!

Jeśli radość czujesz to Światło samo się wyzwala

i swą mocą napędza inne koła czasu.

Przybliża w ten sposób wiele Istnień ku sobie

by przemierzając razem życiowe losów zamęty

weszły na drogę wspólnej wibracji

i wszelkich boskich z nimi korelacji.

 

Jedno Światło Prawdy o cudnej mocy

co uskrzydla i pojawia się by wlać cud harmonii

dla dusz wszystkich ziemskich braci!

To dzięki niemu jesteśmy na prawdę najbardziej bogaci!

 

 

Duchu Prawdy - Najwyższa Istoto!

 

Kiedy budzisz słońce i utulasz gwiazdy do snu,

będące częścią całej naszej świetlistej drogi.

To ja, człowiek duchem często tak bardzo ubogi

nie rozróżniam prawdziwej pokory - zrodzonej z miłości,

która od Ciebie przecież pochodzi 

w wieczność wpisana, żadną mocą nieopisana.

Na osi czasu, której wymiar sami obieramy

ciągle gdzieś pędzimy, załatwiamy sprawy.

Rozróżniamy co nas otacza po zmianach,

choć sami je stwarzamy dla siebie przemijaniem nazywamy.

Może wydawać by się mogło, że zatrzymać czasu nikt nie zdoła,

że nie warte jest to co kręci się dookoła.

Choć kresu wędrówki nie widać, lecz myśl duszę doskonali

nadając sens marzeniom kreowanym w duchu miłości

bo taka jest odwieczna zasada jedności.

 

Bo to co na niebie się łączy, na ziemi utwierdza,

a dla nas to opoka i twierdza.

Jest to jedność materii wpleciona w postać ducha

co ma rozum i serce kierujące ciałem

jako stworzeniem najbardziej na ziemi doskonałym.

 

W tej otoczce wspaniałej - człowiekiem nazwanym,

istnieją wszelkie przeciwności.

 

Od stanów lęku, buntu i gniewu aż do eufori radości.

Ale te wszystkie stany ducha połączone razem

są wiernym odbiciem naszej ścieżki ku wolności

w innym wymiarze rzeczywistości.

Poznać Boga to zrozumieć i pokochać brata Ziemi najmniejszego.

Ujrzeć światło w ciemnym tunelu jego duszy.

Nawet  gdy inni już o tej duszy dawno zapomnieli,

bo na względzie tylko swoje dobro mieli.

 

Dotknąć Boga - to rozpalić ogień w sercu zatwardziałej istoty

i rozszerzyć krąg miłości niebiańskiej urody.

 

Urody, Mocy i światła co oświeca, ciepło daje, lecz nigdy nie spala

tylko łączy ludzkie dusze w nieśmiertelne bytowanie

w różnych postaciach,wymiarach i czasach po kres

bytów i ich karmy oczyszczanie.

Poznać Boga to przede wszystkim odnaleźć siebie w każdej istocie.

Ujrzeć swoją mocy głębię - w najprostszej formie życia a zarazem

podstawę niezliczonych obrazów Boga wszechmocnego

nam jako ludziom za wzór i podobieństwo danego.

 

Odsłoń swą twarz prawdziwą przez powłoki ziemskie skrywaną

przez innych według genów ludzkich i wierzeń nadaną!

 

Otwórz swe serce i duszę prawdziwą z Boga zrodzoną,

która i tak powróci do początku bytu na tęczy miłości

od blasku Światła prawdy emanującej radości .

Nikt jej nie przyćmi ani nie zmieni,

to wiedzą już wszyscy, którzy ten stan już osiągnęli!

 

 

 

 

Codziennie stwarzamy nowe poematy życia.

Łączymy i rozdzielamy, mnożymy i dzielimy,

wydawać by się mogło, że tak mało albo zbyt wiele,

ale jeśli w środku duszy czegoś brakuje

cóż innym damy bez szat miłości w sercu odziani.

 

Oczyma Istoty Świetlistej otwórz drzwi serca

i jego ukryte przesłanie.

Daj tyle co Bóg Ci sam daje,

a otrzymasz w darze niebiańskie mieszkanie.

Jedni szukają i czekają przez lat wiele,

a inni już znaleźli swoją przystań nieba

tam już o nic martwić się nie trzeba.

 

Dla tych, którzy powoli zmierzają do celu

i mają dużo zadań na swych ścieżkach życia

niechaj nigdy nie tracą wiary,

że są u ich boku nieziemskie wymiary.

Nie jesteśmy na Ziemi zostawieni sami sobie!

To tylko iluzja ogółu ludzkiego myślenia,

że tylko czas biegnie i nic na dobre często się nie zmienia.

 

Obok nas za dnia i w nocy 

otaczają nas wysłannicy boskiej pomocy.

Niewidzialni dla wielu, choć nie w jednym tylko wcieleniu,

dają nam znaki w śnie i na jawie,

tylko na ile to właśnie zrozumieć potrafię?!

 

Zaufanie miej w sercu i podążaj za nim!

Duch prawdy nigdy nie błądzi .

Łącząc to co serce i czysta wiara podpowiada,

a rozsądek na inne półki to właśnie odkłada!

Gdy anioł miłości z czułością otuli me serce

Szumem swych skrzydeł obudzi mą dusze,

uniesie w przestworza gdzie o smutku zapomnę

a o wieczności przypomnę.

Kiedy żal będzie tylko wspomnieniem

cieniem radości,światła drgnieniem.

które nigdy nie gaśnie, zmienia tylko siłę

swego natężenia w zależności od kąta patrzenia.

 

Lecz światło które na mnie czeka

nijak się ma do skali zwykłego oświetlenia,

bo to światło boskiego tworzenia.

Tej mocy nikt nie zmierzy

bo i dostrzec rzadko kto potrafi

myśląc przyziemnie, często logicznie.

Widząc tylko to co faktyczne,

co można dotknąć, poczuć, dotknąć

spróbować i nad wartością ciągle drążyć spory

tak jak zwykle przez świata neony.

 

Lecz przyjdzie chwila, co zatrze czasu bezmiary a ukaże

utajone dotąd tajniki życia i jego niczym niezmierzone bezmiary!

Tam się wszyscy spotkamy i jedną pieśń zaśpiewamy.

W jednym duchu wzmocnieni po przejściach wielu

zespoleni radością i energią jednych w wielu

tak i ja i ty mój drogi przyjacielu!

Cały nasz świat to ogród miłości Boga samego!

W nim  wyrastamy jak kwiaty a każdy z nas

jest inny a tak samo duchem bogaty!

Jedne kwiaty co roku tworzą kobierzec kwiecisty

tak barwny że dech zapiera nawet samym Aniołom.

 A przecież to nasi opiekunowie i o nasze życie się boją.

 

Są też kwiaty,które raz zakwitają-ale z taką siłą

że inne im się kłaniają.

Wiedzą te piękne okazy o tym że kwitnąć

tak często nie jest im dane ale są w inny sposób wynagradzane!

To one o właściwej porze urzekają swym blaskiem i zapachem

wszystkich dookoła taka ich życia rola!

Wtedy ich siła emanuje najczystszą  energią wśród innych braci

w ten sposób otwierają inny portal boskich wibracji!

Są to nauczyciele, którzy moc swą innym dali choć

nie wywyższają się i z tej samej materii powstali.

 

Jesteś jednym z wielu kwiatów w ogrodzie Boga ! 

Z każdego płatka promień wychodzi co innym drogę oświetla

a Twój Anioł zawsze Cię wspomaga i na za każdym razem

poi Cię rosą żywej wody, abyś nie zaznał suszy i łaknienia

bo tyle przed Tobą wyzwań do spełnienia!

Tam gdzie Twój kwiat Twoje życie czerpie soki

jest Absolut zamknięty i w Pustce i Wszechświecie zarazem.

A i tak  wszystko scala jak kolor biały -

niby jeden a w nim cała tęcza kolorów i pryzmat wspaniały.

 

Tak będzie z każdym, kto dobrze spełnia swe zadanie,

by po wypełnieniu bożej woli stać się Aniołem i Jego własnej woli.

 

To Ty wtedy przejmiesz funkcję Opiekuna, Anioła

i będziesz pielęgnować Duszę innego kwiatu na Ziemi

który tak jak Ty obraz ludzkiej duszy w boską zmieni!

Wszyscy jesteśmy planem

zamierzonym niedziałaniem!

Sens wszystkiemu jedynie

miłość nadaje

bezczasowa, niepodzielna.

Jedni dla drugich będąc drogowskazem

równowagą ,dopełnieniem.

Krocząc po ścieżkach naszych wrażeń

by plan złączyć w jedno koło,

życia,śmierci i przemiany!

W równowadze pamiętania

o skutkach i zmienności

jego działania!

 

Pamiętajmy zatem,że mamy w sobie tyle siły

ze koło życia napędzamy ale i je spowalniamy.

Przechodząc przez różne życia blaski i cienie

wiedzie nas wiara a czasem złudzenie.

Kto ma mądre serce nie rani drugiego

bo rozumie, że co wysyła to wraca i własną duszę ubogaca!