Smagani życia wiatrami, unoszeni prądem przeznaczenia fali

zmierzamy w dal, goniąc ku obiecanej przystani.

A serca nasze jak w woalach i plastrach starych losów ziemi

pytają - Czy własnie po to zostaliśmy stworzeni?

Nasze dusze przeszły już niejedną ziemską drogę, 

znają dźwięk dzwonów bijących na trwogę.

Nieobce nam głosy radości i wesela,

a przecież nie wszystkich ten sam głos rozwesela.

W różnorodności wydarzeń i dziwnych losów

przyszło nam odwiedzać tę Ziemię.

Jednak łączymy wszystkie blaski i różne życia cienie.

Przybywamy jak podróżnicy, wojownicy, mędrcy i słabi zarazem

lecz wszystko to powstaje jak matryca, która jest naszym odwiecznym obrazem.

Doskonalimy ducha we wszelkiej postaci w nieskończoności myśli z całym

bogactwem tworzenia w skrajnościach uczuć i z chwilami zwątpienia.

Tak też posiadamy geny boskiej inspiracji zdolne do każdej kreacji!

To zaufanie najgłębszej naszej natury do planu boskiej przestrzeni

wszystko  co  kruche  wewnątrz nas w bogactwo nasze odmieni!

Już budzi się w nas inny - pełniejszy poziom poznania,

który nada sens odwiecznego daru odkrytego na nowo i w pełnym zrozumieniu

o potędze wiary, miłości i zaufaniu jako drodze i drogowskazie w jednym wydaniu!

Tak więc to jest nowo odbicie naszej ziemskiej Istoty

ubranej w biel prawdy, Światła - niebiańskiej Odysei!

Tak budzą się  Anioły, które swe skrzydła odnalazły

ale na Ziemi zostały - by innym dodać otuchy  

mówiąc - ''Zobacz jaki Jesteś wspaniały''