Duch Prawdy krąży od wieków zarania

poprzez bezkresy ludzkiego poznania.

Okrąża świat jak rajski ptak i barwy roztacza,

różnymi odcieniami noc ze świtem łącząc

na przełęczy nieboskłonu, rajskiego gwiazd ogrodu

od wschodu do zachodu.

 

Spogląda od wieków na ludzkie poczynania

od rajskiej bramy - jej otwierania

i umownego wrót jej zamykania.

Po ścieżkach utrudzonych i tętniących życiem

między nędzą biednego i weselem bogacza.

Nic jego spojrzeniu  na Ziemie nie uwłacza.

Gdyż nic nie ginie w przestrzeni, lecz wznosi się ku niebu

by wyrównać wszystko w późniejszym duszy rozliczeniu.

 

Na rozpostartych skrzydłach co szerokości nikt nie zmierzy

czuje co i komu się należy.

W swej czułości otrze łzę sierocie i doda otuchy

cierpiącym na drodze.

Otuli swym ciepłem jeśli tylko trzeba

by złączyć kontrasty  ziemskiego piekła i nieba.

 

Poprzez różne portale czasu, zakurzone dzieje

wie dokładnie co z każdym z nas w środku się dzieje.

Nie domyka wrót jasności widzenia,

by pomóc tym co światła Prawdy im trzeba!

 

Czasem zgubi w locie swoje barwne pióro poznania

jako znak swej obecności i celu ludzkiego przetwarzania.

Widzą je ci, co gotowi już tę prawdę zobaczyć

i uwierzyć w to co realnym nigdy nie było,

a widziane we śnie zjawą ledwie było!

 

Tym sposobem ostrzega zagubionych w swojej własnej jaźni

czym się różni obietnica od szczerej przyjaźni!