Księżyc i Słońce

Każdy, kto tylko liczyć potrafi i w niebo spogląda 

sam powie - każdy się tu krząta!

I tu na ziemi i nieboskłonie ciągle widać różne pogonie.

Luna - królowa nocy biegnie goniąc króla Re-słońce

ubrana w gwiazd tysiące.

Swym gwiezdnym płaszczem znaczy drogę powrotu

dla tych którym król słońce za dnia nie wskazał drogi

myląc zbłąkanych wielu - błądzących bez celu.

Lecz Luna bogini nocy tego faktu już nie przeoczy.

Jak czerń nieodgadniona, tajemnicza i milcząca,

wabi ciszą, gwiazd urokiem.

Każdą nocą aż do rana -bo jest w Słońcu zakochana!

Wciąż się chowa w blasku króla 

dzieląc władzę sprawiedliwie

opiekując się nim tkliwie.

Re wciąż błyszczy blaskiem chwały,

lecz o rady nieustannie, 

gdy wieczorna przyjdzie pora 

pędzi do królowej w srebrnej szacie,

która nigdy się nie kładzie.

Nie śpi, czuwa i wspomaga ciągle w roli czaru - maga.

Nawet kiedy mąż już wstaje i swym blaskiem grzeje ziemię 

ona ciągle drąży myśli aby wszystko się zgadzało

koniec i początek miało!

Gdy już wszystko jest w porządku,

dzień się budzi od początku.

Sen już zatarł złe wspomnienia 

duch się zbudzi nowy-gotowy do odnowy!

Ciało oblecze nowego ducha bo to dzień nowy 

Początek nowego życia, w którym jest tyle do odkrycia.

I tak jest od zarania - każdy ma swojego pana!

Nawet Re i Luna wiedzą, że ich moc też odgórnie jest im dana .

Słońce za dnia grzeje ziemię a nocą Luna drogę wskaże

W zgodnej parze, zawsze razem ku radości całej Ziemi

na której my ludzie jesteśmy również stworzeni!