Kiedy znów usiądzie obok Ciebie Ktoś w bieli

Kiedy jednym spojrzeniem fałsz od prawdy rozdzieli

Kiedy w Jego nieziemskich oczach znajdziesz odbicie nadludzkiej miłości
To znak!
Wysłannika Boga w całej okazałości!

I kiedy przyjdą dni ludzkiej słabości

I choć przez chwilę odkryjesz w sobie jakieś cienie

Niechaj będzie to tylko złudzenie!

Niechaj ono mija jak każda ziemska chwila!

Bo tak przez eony, ery i epoki 

Toczy się los tej ziemskiej powłoki

Lecz w sercu ciągle niech żyje  prawda - nadzieja!

To ona dodaje otuchy i chęć do życia wyzwala

Uwalniając nas z więzów ziemskiego ciała!

Wchodząc między astralne ideały

Ciągle biegnijmy do przodu

Zostawiając to co gubi naszą duszę

A odkrywajmy na nowo tchnienie Boskiej Miłości

To jest właśnie źródło wszelkiej radości